Kustmammoetboom Sequoia Sempervirens - Coast Redwood 10 zaden TessGruun
Kustmammoetboom Sequoia Sempervirens - Coast Redwood. Het is de hoogste boom ter wereld. De plant staat ook wel bekend als kustsequoia. De Engelse naam is 'Coast Redwood'.
De kustmammoetboom heeft een zuilvormige kroon met horizontale of hangende takken. De boomschors is roestkleurig rood, zacht en vezelig. Later wordt de schors donkerder, dikker en diep gegroefd. Aan de voet van de stam vormt de boom vaak uitlopers.
De boom heeft harde, vlakke bladeren van 1,5-2 cm lang. Ze lijken wel wat op de naalden van Taxus. Van boven zijn ze donkergroen en van onder met een witte streep gemarkeerd.
Aan de hoofdtakken zijn de bladeren kleiner en priemvormig. De grootte van de bladeren neemt nabij de top van de boom af; experimenten hebben aangetoond dat dit komt doordat de druk van het water in de transportkanaaltjes in de boom afneemt met de hoogte: kustmammoetbomen benaderen de theoretisch maximaal haalbare hoogte voor een plant die geen actief transportmechanisme voor water heeft tegen de zwaartekracht in.
Mannelijke kegels zijn klein, rond en geelachtig. Ze vormen groepjes aan de top van kleine zijtwijgen. Vrouwelijke kegels zijn houtig en bolrond, 2-2,5 cm lang en hebben gerimpelde roodbruine schubben. De zaden zijn gevleugeld.
De boom heeft harde, vlakke bladeren van 1,5-2 cm lang. Ze lijken wel wat op de naalden van Taxus. Van boven zijn ze donkergroen en van onder met een witte streep gemarkeerd.
Aan de hoofdtakken zijn de bladeren kleiner en priemvormig. De grootte van de bladeren neemt nabij de top van de boom af; experimenten hebben aangetoond dat dit komt doordat de druk van het water in de transportkanaaltjes in de boom afneemt met de hoogte: kustmammoetbomen benaderen de theoretisch maximaal haalbare hoogte voor een plant die geen actief transportmechanisme voor water heeft tegen de zwaartekracht in.
Mannelijke kegels zijn klein, rond en geelachtig. Ze vormen groepjes aan de top van kleine zijtwijgen. Vrouwelijke kegels zijn houtig en bolrond, 2-2,5 cm lang en hebben gerimpelde roodbruine schubben. De zaden zijn gevleugeld.
Aan de vochtige westkust van Europa groeit de boom, aangeplant sinds het midden van de 19e eeuw met ingevoerde exemplaren, echter ook goed omdat het tegenwoordige Europese klimaat weer vergelijkbaar is met dat van voor de ijstijden toen de kustmammoetboom hier van nature voorkwam. In Ierland, Groot-Brittannië en West-Frankrijk, waar geregeld regen valt en langdurige koudeperioden zeldzaam zijn, is de groeisnelheid meestal net zo groot als in Californië. In Rotorua op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland, waar een proefstation voor kustmammoetbomen is aangelegd,[2] wordt de Californische groeisnelheid zelfs overtroffen. In Europa wordt tot nu toe, na ongeveer 150 jaar van groei, een hoogte gehaald van 40 meter. De hoogste Amerikaanse kustmammoetboom is Hyperion, verschillende eeuwen oud en 115½ meter hoog.
In Europa wordt de kustmammoetboom in parken en tuinen aangeplant om de sierwaarde, maar de winterhardheid van jonge exemplaren laat te wensen over. Grote en oudere bomen kunnen een temperatuur van onder de -10°C wel een korte tijd verdragen, maar als dit te lang aanhoudt, treedt vorstschade op waarbij jonge takken doodvriezen of, bij langdurige zeer strenge vorst, zelfs de hele boom afsterft tot op de grond. In Nederland en België is de boom zo nu en dan aangeplant in parken, grote particuliere tuinen, oude buitenplaatsen en verder in botanische tuinen.
In Europa wordt de kustmammoetboom in parken en tuinen aangeplant om de sierwaarde, maar de winterhardheid van jonge exemplaren laat te wensen over. Grote en oudere bomen kunnen een temperatuur van onder de -10°C wel een korte tijd verdragen, maar als dit te lang aanhoudt, treedt vorstschade op waarbij jonge takken doodvriezen of, bij langdurige zeer strenge vorst, zelfs de hele boom afsterft tot op de grond. In Nederland en België is de boom zo nu en dan aangeplant in parken, grote particuliere tuinen, oude buitenplaatsen en verder in botanische tuinen.
De boom kan meer dan tweeduizend jaar leven. Na het omzagen van de boom of na bevriezing kan de stomp nieuwe scheuten vormen, die kunnen uitgroeien tot nieuwe stammen. Op de natuurlijke groeiplaatsen in Amerika kan men een groepje mammoetbomen vaak in een cirkel zien staan. De cirkel geeft de oude 'moederstam' aan, die meestal helemaal is vergaan en humus heeft geleverd voor haar 'nakomelingen'. Deze vorm van regeneratie is bij coniferen niet gebruikelijk.
Deze robuuste bomen met een vezelige bast zijn een geweldige aanvulling voor uw tuin.
CC BY-SA 3.0 - Permission granted to use under GFDL by Kurt Stuebe
€ 1,50